BAHASA MELAYU KUNO

• Bahasa yang dipengaruhi oleh bahasa sanskrit ( kosa kata )
• Bahasa ini gemilang ketika Kerajaan Srivijaya" pada abad ke 7- 13
• Bukti kegemilangannya , telah menjadi lingua Franca dan bahasa pemerintah

Bukti berdasarkan penemuan batu bersurat :

1. Di Kedukan Bukit , Palembang ( 683SM)
2. Di Talang Tuwo, Palembang ( 684M)
3. Di Kota Kapur, Pulau Bangka ( 686M)
4. Di Karang Brahi , Jambi ( 686M)
5. Di Gandasuli, Jawa Tengah ( 832M )

Ciri-Ciri Bahasa Melayu Kuno

1. Banyak kata-kata pinjaman Sanskrit
2. Susunan ayat bersifat Melayu
3. Bunyi "b" ialah "w" dalam bahasa melayu kuno ( bulan-wulan)
4. Bunyi "e" pepet tidak wujud ( dengan - dngan atau dangan )
5. Awalan ber- ialah mar- dalam melayu kuno
6. Awalan di- ialah ni ( diperbuat - niparvuat)
7. Ada bunyi konsonan yang diaspirasi ( bh,th,ph,dh,kh)
8. Huruf "h" hilang dalam bahasa moden (semua-samuha, saya- sahaya)

Tulisan Melayu Kuno

• Tulisan yang berasal dari India ( Devanagiri dan Pallava)
• Tidak mempunyai pengaruh bahasa Arab.